De Cassiar Highway
Door: IJbele
Blijf op de hoogte en volg IJbele
25 Augustus 2014 | Canada, Whitehorse
De Cassiar Highway
Woensdag 20 augustus. Vanochtend rustig op weg gegaan. Eerst de tank vol, want de eerstvolgende benzine stop is pas na 240 kilometer. Dan nog wat proviand ingeslagen, want ook die is maar sporadisch te vinden. De beren hebben nog hun ochtenddutje , want de eerste 100 kilometer houden ze zich rustig. Dan zien we in de berm de eerste gras etende beer. Ik rem rustig af, maar de achter mij rijdende auto’s scheuren als dwazen om mij heen en jagen de beer de stuipen op het lijf. Spoorslags verdwijnt ie in de bosjes. Bij de volgende hebben we meer geluk, langzaam struint ie op ons af en vlak voor de auto steekt ie over. Wanneer ik uit de auto stap, kijkt ie me aan, likt zich om de bek, ik lik terug en dan kiest ie toch maar eieren voor zijn geld. Als we verder rijden, zien we er weer een aankomen. Deze wordt weggejaagd door een tegemoetkomende Amerikaanse camper van minimaal10 meter lengte. Waarschijnlijk heeft hij genoeg van de beren en gunt een ander ook niets. De route lijkt veel op Zweden, lange rechte wegen met heel veel bomen. M.u.v. de bergpunten met sneeuw bedekte punten, die zo hier en daar door het bladerdak prijken. We strijken neer op een plekje in een Provinciaal Park aan “ the Kinaskan Lake”. De Eekhoorns flitsen hier over de paden en als we aan een biertje zitten, komt er een durfal dichterbij. Hij klimt op de boomstronk, die als tafeltje dienst doet en pikt een chipje uit het schaaltje en rent er mee weg. Het wildleven blijft ons iedere keer weer verbazen. Donderdag 21 augustus. Vanochtend vertrokken van het Kinaskan Lake naar een 200 kilometer verder gelegen campground genaamd “Waters Edge “. Een camping met internet en dus de gelegenheid om even een paar berichtjes te sturen. Niet meer, want we hebben geen stroom, dus de batterij van de computer is snel leeg. Tja stroom en internet is een probleem om van de telefoon maar te zwijgen. We rijden wederom door een Zweeds aandoend landschap. Veel kleine watertjes waarin An plotseling een bruinkleurig bultje ontdekt. Met de verrekijker ontdekken we een paar oren. Langzaam rijden we verder en ja hoor daar staat ze. Onze eerste eland. Te ver voor een foto, maar met de verrekijker een prachtig object. Alras stoppen er meer auto’s en iemand ontdekt nog een kleintje, die zich schuil houdt tussen de poten van moeder eland. Ze drinken en badderen wat in het poeltje af en toe kijkend naar de nieuwsgierige meute. Weer op weg zien we een prachtig grote havikachtige vogel met een rode staart vlak voor ons de weg overvliegen. Het moet wel haast de ‘Red Tailed Hawk” zijn. Tel daarbij de talloze eekhoorns en jullie zullen begrijpen dat we volop genieten. Vrijdag 22 augustus. Vandaag rijden we het laatste deel van de Cassiar Highway om te overnachten op de splitsing met de Alaska Highway. We komen door “Jade City”een gehucht, waar het gehele leven wordt bepaald door een van de langste Jadegroeves ter wereld. Je kunt hier het gehele proces van de ruwe steen tot sieraad geheel volgen. Met trots noemt het handjevol bewoners zich “World famous jade capital”. De bedoeling van ons is een plekje te zoeken aan het Boya Lake en dan op zoek te gaan naar bevers. Het plekje is snel gevonden, maar wanneer we aan onze zoektocht willen beginnen , worden belaagd door hordes steekmuggen. We vluchten de auto weer in en rijden verder. Het laatste deel kenmerkt zich door een 40 kilometer lange rit door afgebrand bosgebied. Hier heeft een paar jaar geleden een enorme bosbrand gewoed. Nu nog een immens triest gezicht met wat voorzichtig groen op de bodem. Zaterdag 23 augustus. Als we onze ogen openen, horen we heftig getik. Onze eerste regen van betekenis. Maar ook die verdwijnt in de loop van de ochtend en maakt weer plaats voor het vertrouwde zonnetje. We moeten vandaag onze voorraden aanvullen en de eerste grote winkel ligt in Whitehorse, ruim 400 kilometer verderop, dus rijden. Onderweg ziet An weer 2 elanden, maar wanneer we stoppen, verdwijnen ze weer in het kreupelhout. Rond een uur of drie zijn we terplekke en zoeken een bank, superstore, benzinestation en oh ja de drankenwinkel krijgt ook bezoek. Daarna genieten we van grondeekhoorns “de Artic Ground Squirrel” lokaal noemt men ze “Gophers” . Deze hebben hun holletje vlakbij onze camper en zijn wild op wat broodkruimeltjes. En ze zijn totaal niet bang.
Woensdag 20 augustus. Vanochtend rustig op weg gegaan. Eerst de tank vol, want de eerstvolgende benzine stop is pas na 240 kilometer. Dan nog wat proviand ingeslagen, want ook die is maar sporadisch te vinden. De beren hebben nog hun ochtenddutje , want de eerste 100 kilometer houden ze zich rustig. Dan zien we in de berm de eerste gras etende beer. Ik rem rustig af, maar de achter mij rijdende auto’s scheuren als dwazen om mij heen en jagen de beer de stuipen op het lijf. Spoorslags verdwijnt ie in de bosjes. Bij de volgende hebben we meer geluk, langzaam struint ie op ons af en vlak voor de auto steekt ie over. Wanneer ik uit de auto stap, kijkt ie me aan, likt zich om de bek, ik lik terug en dan kiest ie toch maar eieren voor zijn geld. Als we verder rijden, zien we er weer een aankomen. Deze wordt weggejaagd door een tegemoetkomende Amerikaanse camper van minimaal10 meter lengte. Waarschijnlijk heeft hij genoeg van de beren en gunt een ander ook niets. De route lijkt veel op Zweden, lange rechte wegen met heel veel bomen. M.u.v. de bergpunten met sneeuw bedekte punten, die zo hier en daar door het bladerdak prijken. We strijken neer op een plekje in een Provinciaal Park aan “ the Kinaskan Lake”. De Eekhoorns flitsen hier over de paden en als we aan een biertje zitten, komt er een durfal dichterbij. Hij klimt op de boomstronk, die als tafeltje dienst doet en pikt een chipje uit het schaaltje en rent er mee weg. Het wildleven blijft ons iedere keer weer verbazen. Donderdag 21 augustus. Vanochtend vertrokken van het Kinaskan Lake naar een 200 kilometer verder gelegen campground genaamd “Waters Edge “. Een camping met internet en dus de gelegenheid om even een paar berichtjes te sturen. Niet meer, want we hebben geen stroom, dus de batterij van de computer is snel leeg. Tja stroom en internet is een probleem om van de telefoon maar te zwijgen. We rijden wederom door een Zweeds aandoend landschap. Veel kleine watertjes waarin An plotseling een bruinkleurig bultje ontdekt. Met de verrekijker ontdekken we een paar oren. Langzaam rijden we verder en ja hoor daar staat ze. Onze eerste eland. Te ver voor een foto, maar met de verrekijker een prachtig object. Alras stoppen er meer auto’s en iemand ontdekt nog een kleintje, die zich schuil houdt tussen de poten van moeder eland. Ze drinken en badderen wat in het poeltje af en toe kijkend naar de nieuwsgierige meute. Weer op weg zien we een prachtig grote havikachtige vogel met een rode staart vlak voor ons de weg overvliegen. Het moet wel haast de ‘Red Tailed Hawk” zijn. Tel daarbij de talloze eekhoorns en jullie zullen begrijpen dat we volop genieten. Vrijdag 22 augustus. Vandaag rijden we het laatste deel van de Cassiar Highway om te overnachten op de splitsing met de Alaska Highway. We komen door “Jade City”een gehucht, waar het gehele leven wordt bepaald door een van de langste Jadegroeves ter wereld. Je kunt hier het gehele proces van de ruwe steen tot sieraad geheel volgen. Met trots noemt het handjevol bewoners zich “World famous jade capital”. De bedoeling van ons is een plekje te zoeken aan het Boya Lake en dan op zoek te gaan naar bevers. Het plekje is snel gevonden, maar wanneer we aan onze zoektocht willen beginnen , worden belaagd door hordes steekmuggen. We vluchten de auto weer in en rijden verder. Het laatste deel kenmerkt zich door een 40 kilometer lange rit door afgebrand bosgebied. Hier heeft een paar jaar geleden een enorme bosbrand gewoed. Nu nog een immens triest gezicht met wat voorzichtig groen op de bodem. Zaterdag 23 augustus. Als we onze ogen openen, horen we heftig getik. Onze eerste regen van betekenis. Maar ook die verdwijnt in de loop van de ochtend en maakt weer plaats voor het vertrouwde zonnetje. We moeten vandaag onze voorraden aanvullen en de eerste grote winkel ligt in Whitehorse, ruim 400 kilometer verderop, dus rijden. Onderweg ziet An weer 2 elanden, maar wanneer we stoppen, verdwijnen ze weer in het kreupelhout. Rond een uur of drie zijn we terplekke en zoeken een bank, superstore, benzinestation en oh ja de drankenwinkel krijgt ook bezoek. Daarna genieten we van grondeekhoorns “de Artic Ground Squirrel” lokaal noemt men ze “Gophers” . Deze hebben hun holletje vlakbij onze camper en zijn wild op wat broodkruimeltjes. En ze zijn totaal niet bang.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
