Langs de oostkust van V C

Zaterdag 9 augustus. Met een strakblauwe lucht gaan we vanochtend op weg naar Golden River en doorkruisen het Strathcona Park. Een berggebied met de toppen boven de boomgrens en sneeuw erop. We zijn net op weg of een hert steekt de weg over . Na het bos wordt het zicht beter en bereiken we de bergen. We lopen naar de “Lady Falls” een mooie fotogenieke waterval . Daarna naar een view point waar zich regelmatig Roosenvelt Elk laten zien. Dit keer geen geluk. Op de terugtocht zijn we naar de “Elk Falls” gelopen. Een schitterende waterval, die je tot aan de top kunt beklimmen. Daarna nog een aantal uurtjes van de zon genoten op onze bosplaats. De weersvoorspellingen op internet voorspellen van af dinsdag regen, dus besluiten we om eerder naar “Telegraph Cove”te trekken om de Orka’s met mooi weer op zee te begroeten. Zondag 10 augustus. Vanochtend gebeld met de Whale Watching organisatie in Telegraph Cove en een plaatsje gereserveerd op een boot. Afspraak maandagmiddag om 13.00uur. Daarna besluiten we naar de grootste kalksteengrotten van Canada te gaan en daar een plekje voor de nacht te zoeken. Maar toen we de afslag namen, kwamen we op een onverharde weg terecht, die zo slecht was, dat al onze potten, pannen en serviesgoed op en neer sprongen. Na een paar honderd meter besluiten we te keren en in een wolk van stof rijden we door naar een camping aan zee. Struinend langs de waterkant, zie ik nog een havenrob en een grote zalm boven het water uitspringen. Met een drankje genieten we van de ondergaande zon en zo loopt onze dag teneinde. Maandag 11 augustus. Een hardnekkig laaghangende zeemist trekt pas tegen het eind van de ochtend op, maar als we om 1 uur vertrekken met nog zo’n twintig walvisvaarders, blijken er op zee nog steeds flarden te hangen. Wel mysterieus. Al snel laat een groep van 18 Orka’s hun neuzen aan ons zien. Prachtig. Een eind verderop de volgende groep van 15 stuks. Maar hoe er ook gevaren wordt echt naast de boot willen ze niet komen. Daarna komt er melding, dat er bultruggen zijn waargenomen. Dus de oceaan op en al spoedig zien we een moeder met haar kalf en een eindje verder nog twee stuks. Langzaam varen we op hen af. In extase zien we een van hen onder de boot doorduiken. Oei wat mooi. Na voldoende beeldmateriaal te hebben geschoten gaan we op de terugweg. We varen langs een robben rots en een eilandje waar een zeearend zijn nest heeft gebouwd en zien het jong boven op het nest zitten. Ook zijn ouders laten zich fotograferen. Na 3,5 uur keren we met een heel tevreden gevoel terug in de haven. Dinsdag 12 augustus. Vandaag verkassen we naar het 20 kilometer verder op gelegen Port Mc Neill, en lummelen wat in dit plaatsje om. Morgen willen we met de veerboot naar Alert Bay, dus even wat informatie bij het toeristen kantoor en in de haven gehaald. Daarna een plekje gezocht op loopafstand van de boot. De mensen zijn hier allervriendelijkst en willen altijd wel een praatje maken. Als we ’s middags boodschappen doen, praten we wat met een dame in de rij bij de kassa. Even later krijgen we van haar een naam en telefoonnummer om ’s avonds gezamenlijk met haar man en boot de zee op te gaan en zalmen te gaan vangen. Erg aardig aangeboden, maar laten we schieten. Woensdag 13 augustus. Op naar Alert Bay, een eiland waar de oorspronkelijke bewoners, de Namgis indianen nog steeds wonen. Overal vind je totempalen, vooral op de begraafplaatsen zien we heel bijzondere. Veel inwoners wonen in erbarmelijke huizen. In de haven zien we een vissersboot, waarvan de zalm verdeeld wordt onder alle bewoners van de Namgis populatie, die een woning op het eiland hebben. Verder slenterend komen we in een ecologisch park, met een moeras en eeuwenoude bomen met harige mos begroeiing. Veel vogels te horen, maar weinigen laten zich zien. Om drie verlaten we het eiland om een uurtje later moe maar voldaan aan wal te stappen.